خوب قبل از همه چیز از نیما جان تشکر میکنم که قبول زحمت فرمودن و بازی اختراعی اینجانب رو بازی کردن.بقیه دعوت شده گان هم که ظاهرا سرشون به چیزای دیگه گرمه.خرسی که مشغول آشپزیه.
تینام سرش به بازیای دیگه گرمه.مارکو و دناتا و مینو هم که به خواب بهاری فرو رفتن و خبری ازشون نیست.آخ آخ گفتم خواب.میدونین؛اون چند صباحی که خونه بودم تا 10.30صبح میخوابیدم.اون چند صباح یعنی چیزی حدود 25روزو این مدت زمان کاملاً مناسبی بود برای اینکه الگوی خوابم تغییر کنه.وقتی اومدم دانشگاه همه روزهای هفته ساعت 8 صبح کلاس داشتم و دارم.این یعنی اینکه باید 7صبح بیدار شم.یعنی 3.30 ساعت اختلاف زمانی و 3.30 ساعت کم شدن از خواب بنده.یعنی گند زدن به قطعه کار کارگاه ماشین افزار یعنی یه تاخیر دیگه تو برگه حضور غیاب کارگاه یعنی پول عیدیات رو خرج کرایه آژانس کنی؛یعنی زل بزنی تو چشم هم کلاسیت و بهش بگی آره خیلی بدخطی یعنی تموم روز سردرد؛بی حوصلگی؛خواب آلودگی؛بازم بگم یا اشکتون دراومد؟
عاشق شدم.عاشق کی؟خوب عاشق سلینجر.کتاب بالا بلندتر از هر بند بالایی رو خوندم.قشنگ بود و دل نشین و دل چسب.ولی نه به اندازه فرنی و زویی.
یه فیلمم دیدم به نام knowing که چیز دندون گیری نبود و چندان به مزاقمان خوش نیامد.
کلی آهنگ قدیمی دانلود کردم تو مایه های شور و دشتی و گل مریم و پونه و ازینا و دارم حالش رو میبرم.
اگه خواستین بهم بگین لینکش رو براتون میزارم
بهار بهار(ناصر عبدالهی):
بهار بهار صدا همون صدا بود صدای شاخه ها و ریشه ها بود
بهار بهار چه اسم آشنایی صدات میاد اما خودت کجایی
وا بکنیم پنجره هارو یا نه تازه کنیم خاطره ها رو یا نه
بهار اومد لباس نو تنم کرد تازه تر از فصل شکفتنم کرد
بهار اومد با یه بغل جوونه عیدو اورد از تو کوچه تو خونه
بهار بهار یه مهمون قدیمی یه آشنای ساده و صمیمی
یه آشنا که مثل قصه ها بود خواب و خیال همه بچه ها بود
یادش به خیر بچگیا چه خوب بود حیف که هنوز صبح نشده غروب بود
آخ که چه زود قلک عیدیامون وقتی شکست باهاش شکست دلامون
بهار اومد برفارو نقطه چین کرد خنده به دل مردگی زمین کرد
چقدر دلم فصل بهارو دوست داشت وا شدن پنجره هارو دوست داشت
بهار اومد پنجره هارو وا کرد منو با حسی دیگه آشنا کرد
یه حرف که از حرفای من کتاب شد حیف که همه سوال بی جواب شد
دروغ نگم،دلم هنوز جوون بود یه صبح تا شب دنبال آب و نون بود